Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

Ατιμοθάνατη γυναίκα

Στην τσέπη του λευκού πουκάμισου ένα ξεφτισμένο ονειρο
Στα χείλη ένα μαραμένο «γιατί»

Ακόμη στα χέρια της έκαιγε το τελευταίο τσιγάρο
Δεν πρόλαβε να σε φωνάξει
Είχες στρίψει στην άλλη γωνία
Είχες κλείσει τις γρίλιες
Είχες ανοίξει δυνατά τον ήχο στην τηλεόραση
Ελεθοτυφλούσες
Εσύ
εγώ
όλοι
Μια κοινωνία ολόκληρη.

Εκείνη ψυχή πεταμένη στο ρείθρο
«Γιατί;»
φούντωνε ο στεναγμός στ απάνω χείλι.
Η άσπρη έτρεχε στις φλέβες του μυαλού της
πιο γρήγορα τώρα.

Η ανάσα έσβησε
απ τον ήχο της μηχανής
που πέρασε
το πεζοδρόμιο.

«Νεαρή ατιμοθάνατη γυναίκα»
τίτλος στα ψηλά των πρωινών εφημερίδων

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

μαθηματικές πράξεις


Πρόσθεση

Ένα σκίρτημα
Δυο λέξεις
Τρία δάκρυα
άθροιση αισθημάτων ερωσφόρων
σε κρυφά της σκέψης μονοπάτια.


Διαίρεση

"διεμερίσαντο τα ιμάτια μου"
ανεμώνες στον κάμπο σαν τις ξεφυλλίζει ο άνεμος.
Μοίρασα χούφτες αστρόσκονη την χαρά μου
στα κύματα
στον άνεμο
.

Αφαίρεση
"μου λείπεις"

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

Να κοιμηθούμε αγκαλιά

Περιστέρι κούρνιασε
Στην άκρη του ονείρου
Ο λογισμός

Άστρο ασημόφεγγο
Κύλησε να σε βρει
Η θύμηση

Χαμογέλιο πρόσχαρο
Της χαράς παιχνίδι
Ο έρωτας

Νάμα απ την μυριάκριβη
Την κρυφή πηγή σου
Η αγάπη

Αετός περήφανος
Με μια στάλα δρόσο
Εσύ.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Να σ ονειρευτώ


Να σ ονειρευτώ
Γυμνό, στιλπνό
σχεδόν διάφανο
Ντυμένο κατάσαρκα
του φιλιού το μαντήλι

Να σ ονειρευτώ
Καβαλάρη αγέρωχο
Ίδιο άνεμο
που σαρώνει το πέλαγος,
Σε απάτητα ψυχής μονοπάτια.

Να σ ονειρευτώ
Αρχάγγελο στητό
Σε ανίκατου έρωτα δίνη

Να σ ονειρευτώ
Στου σκαριού μου τα ξέθωρα ξάρτια.

Να σ ονειρευτώ…….

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Αργεί να φεξει;


Ψίχουλο ήλιου, στα δάχτυλα ανάμεσα
στριφογυρίζω
Τις θύμησες.
Μια δυο τρεις.
Κι είναι μακριά η νύχτα,
βαθύς ο στεναγμός.

Μια άμπωτη σελήνης αργυροφέγγει,
στις κόρες των ματιών
Μια δυο τρεις
Κι είναι θλιμμένος ο καιρός,
παγωνιά ….

Μια χούφτα άστρα πρωινά, ψευδαίσθηση χαράς
στο ονειρο αχνοσβήνουν.
Μια δυο τρεις
Κι είναι μακρινή η ελπίδα,
Ανέφικτου αύριο.

Αργεί να φέξει;

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Νόστος


Νοσταλγώ…

….θύμηση φιλιού.
ανατέλλει
Στις παρυφές του ονείρου.
Εσύ μαζεύεις μια μια τις ανεμώνες,
Που αναδεύει ο άνεμος ,
Τις φυλάς προσεκτικά στην τσέπη σου,
Έτσι για να έχεις συντροφιά
Στο διάλειμμα της μοναξιάς.


….Το κύμα στα μαλλιά σου,
μικρό παιδί χαϊδεύω τα αρμυρίκια
Στην ακροθαλασσιά του νου σου.
Γεύομαι στάλες μικρές ευτυχίας..
Το παιχνίδι τελειώνει
Μαζεύω θησαυρό άστρων κι ονείρων
Έτσι πια κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ.

…..την αύρα της φωνής σου
Το δάκρυ σκαλώνει στο ματόκλαδο
Απέραντος ωκεανός
Ερωσφόρων αισθημάτων
κυλούν εντός
πλημμυρίζουν το σύμπαν
το πάντα
το τίποτα.