Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Πόρτα Κλειστή


Πόρτα κλειστή
στου λογισμού σου
το κατώφλι

γιατί;

Θα ρθει μια μέρα
που θα δεις
έναν καθάριο ουρανό
μια σκέψη ανώτερη
να σε τυλίγει,

κι η παρουσία μου
θα είναι περιττή.

Θα ρθει καιρός
που μοναχός
θα πεις
«Τελείωσε πια
άλλο στενό θε να τραβήξω».

κι η παρουσία μου
θα είναι περιττή.

για αυτό…

κλείνω την πόρτα
στου εφήμερου
την ηδονή
αποχωρώ

κλείνω την πόρτα
ας κυλά
της μοναξιάς το κρύο
μαχαίρι
απ άκρη σ άκρη
στην καρδιά.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Φόρεμα νύχτας


‘Έντυσες μ έρωτα την νύχτα
δύο δροσοστάλες
χάδι στο μέτωπο
στο προσκεφάλι
τα δυο φιλιά σου
μαβιές ανεμώνες
κι εκεί
στου παραδείσου την στοργή
μικρό ένα αγγελούδι
μαζεύει
τις μαργαρίτες
που σου χάρισα…

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

"Αλεξάνδρεια"


Χτες
από τις χούφτες κυλούσε αγάπη
από τα μάτια δάκρυα
από την ψυχή σιωπή
αποχαιρέτα
τα δροσερά πρωινά
που άδραχνες τον έρωτα

Χτες
είχες γεύση
ηδονής
στα χείλη,
ήταν Σεπτέμβρης
εκείνη η εκκωφαντική σιωπή
που κράδαινε
δρεπάνι Χάροντα
στην ψυχή


Σήμερα
έκλαψα
πίσω απ την κλειστή πόρτα
βούτηξα
σε πέλαγος μοναξιάς.
Η ανάσα μου
καυτή, άσθμαινε
ανάμεσα ουρανού και γης
στην μέση της θάλασσας.
Έτσι:
«αποχαιρέτα την , την Αλεξάνδρεια που χάνεις»….

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Θλίψη



μια θάλασσα μικρή
μια θλίψη απέραντη
εσύ

μια άμπωτη πίκρας
πληγή νόστου
εσύ

πικρός Σεπτέμβρης
στυφός σαν κυδώνι ,
σαν πικραμύγδαλο
στον ουρανίσκο

μάτια κλειστά
βυθίζομαι
στ όνειρο ξεπλυμένο
απ τα γιατί

«μπορείς να μείνεις λίγα λεπτά ακόμη;»

Κι η κάμαρη
να θυμίζει
αίθουσα αναμονής χειρουργείου.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Να με θυμάσαι



Να με θυμάσαι
σαν αύρα καλοκαιρινή
που χάιδευε τα μαλλιά
στο πέλαγος

Να με θυμάσαι
μ εκείνα τα πύρινα φιλιά
που ικέτευαν μια στάλα αγάπη
κι εσύ απών.

Να με θυμάσαι
σαν γαλάζια
βροχοστάλα
στην άκρη των χειλιών
όταν εσύ καρτερούσες
να έρθει η δική σου
Άνοιξη
χωρίς εμένα.

Να με θυμάσαι
σαν ψιθύρισμα
μέσα απ τα πεύκα

Σ αναζητούσα
σ ολάκερη την άβυσσο
της καρδιάς
μα εσύ ούτε τ όνομα μου
δεν ήξερες να προφέρεις.

Να με θυμάσαι
σαν δυο νότες νοσταλγικές
από παλιά καντάτα
μα εσύ γυρνούσες
το βλέμμα

να με θυμάσαι σαν ένα
«σ αγαπώ» βαθύ πορφυρό
νοτισμένο αίμα.

Τόσο πονάει
η αστοχασιά .

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Τετέλεσται


Καρφί η κάθε λέξη σου
«επί των τύπων των ήλων»
του έρωτα .


Ρομφαία η κάθε σου πράξη
στην αύρα της αγάπης.

Κίβδηλα λόγια
απατηλά
αντηχούν στην κοιλάδα
των παραισθήσεων .

«Ο τρόπος σου αθλιότητος γέμει»

Αύριο θα είμαι πια μακριά

Τετέλεσται…

Αύριο θα είμαι πια εκεί
που η ηδονή δεν εξαγοράζεται
με ένα βλέμμα

Αύριο θα είμαι εκεί
που ο έρωτας έχει αξία
ατίμητη
που η αγάπη μπορεί
να χορέψει ατόφια
στην παλάμη μου.

μακριά σου.