Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

ΑΓΑΠΗ


Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι υπομονή.

Κρατάω στην χούφτα λευκό αγιοκέρι,
Να φανούν αφανέρωτα,
Μυστικά της καρδιάς σου.
Στο μάταιο του σήμερα,
Στο αέναο του πάντα.

Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι συγχώρεση.

Κλείνω τα μάτια, αφήνω
την λησμοσύνη
Ποτάμι, κυλάει
Στα λάθη,
Στα πάθη,
Στο πουθενά.

Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι ελπίδα.

Κοιτάζω το αύριο
Με μάτια καθάρια.
Ποθώ την ανάσταση
Στα δικά σου τα χνάρια.
Γυρεύω την λύτρωση
Στα δικά σου τα χέρια.
Πετάνε μεσούρανα
Λευκά περιστέρια..

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα


Μικρούλα γύριζες στους δρόμους ,

Κουτάκια σπίρτα στο χεράκι,

Μικρό κρινένιο το χεράκι..

Μαύρη ψυχούλα απεγνωσμένη.


Μικρούλα γύριζες στους δρόμους...

Με ένα τριμμένο παλτουδάκι

Και δυο παπούτσια τρυπημένα

Απ την σκληράδα του πατέρα.


Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

γύρευες μια στάλα αγάπη,

την μάνα που έφυγε ένα βράδυ

σαν όνειρο μες στο σκοτάδι.


Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

Να βρεις μια ζεστασία, ένα χάδι

Ανάμεσα στα κρύα χέρια

Και στα γεμάτα πορτοφόλια


Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

με την ψυχή λευκό ανθάκι

Στην παγωνιά όλου του κόσμου

στης χειμωνιάς το κρύο πέπλο.....


Κι ήταν Χριστούγεννα…

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Χαμόγελο


Γλυκό χαμογελάκι μου στην άκρη του ονείρου.
Μικρό περιστεράκι μου στην μοναξιά του απείρου.

Φτερούγισε εδώ σιμά στον χτύπο της καρδιάς μου
Να την ακούσεις πως μιλά και τι σου μολογάει.

Άνοιξε διάπλατα φτερά και πέτα στον γαλάζιο
τον ουρανό της σκέψης μου,
Που ναι όλος δικός σου.

Ύστερα θα ρθει η άνοιξη,
Θα ρθει το καλοκαίρι.

Θα ανθίσουν ρόδα στα κλαδιά
Καρποί στα περιβόλια

Θα ανθίσει το χαμόγελο στην άκρη της αβύσσου.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007

Ρίχνω την καρδιά μου

Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
Να γενεί νερό
Να ξεδιψάσεις…….
Μ. Χατζηδάκης Ι. Καμπανέλλης.



Μικρό χελδόνι μου
Για Σε
την ρίχνω την καρδιά μου,
Στης λησμοσύνης το νερό
Στης αρνησιάς την βρύση.
Να βρεις μικρά καρδόφυλλα
Και να ξαναγυρίσεις.

Αχ, Άγιε Έρωτα γλυκέ,
Κύλησε την καρδιά μου,
Σε βρύση γάργαρο νερό
Και σε πηγή βουνίσια.

Σταλάζει αίμα γαλανό
Και το νερό καθάριο.
Να σου γλυκάνει η μοναξιά
Να σου γλυκάνει ο πόνος.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Γαλάζιο


Μην στάξεις μαύρο στο γαλάζιο

Το δειλινό θα ξεθωριάσει,
Θα έρθει η μέρα να τελειώσει.
Νύχτα θα απλωθεί στην σκέψη,
μαύρα τα άχαρα φτερά της.

μην στάξεις μαύρο στο γαλάζιο…

Τα αστέρια πως φεγγοβολούνε
στου ουρανού σου το υφάδι,
ένα φεγγάρι συντροφεύει
της μοναξιάς σου
το μαγνάδι.

μην στάξεις μαύρο
στο γαλάζιο….

είναι η ζωή σκληρή
ατσάλι,
μα σαν της ρίξεις στάλα μέλι,
απ της αγάπης την κυψέλη,
θα γένει ρόδο,
νιο φεγγάρι,
ένα αηδόνι γλυκαμένο
να κελαηδεί μες στο σκοτάδι.

Μα που πήγαν όλοι......

Μα που πήγαν όλοι;

Στην άκρη του δρόμου
ξεχασμένος.
Βροχή στην χούφτα
η απόγνωση
καίει.

Μα που πήγαν όλοι;

Δεν κοιτάει κανείς
τα θλιμμένα μου κρίνα ,
δεν σταλάζει κανείς
στην καρδιά μου ελπίδα.

Μα που πήγαν όλοι;

Γυρεύω την άνοιξη
στου χειμώνα
το δάκρυ
Γυρεύω την λύτρωση
Στης καρδιάς σου
Την άκρη.

Είμαι εδώ και ονειρεύομαι
Είμαι εδώ και πεθαίνω
Η ανάσα μου
Ψίθυρος
Το παιχνίδι χαμένο

Μα που πήγαν όλοι…..

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Γλάροι και κοχύλια




Άφησα την καρδιά μου χάμω

σαν το κοχύλι μες την άμμο

Οδυσσεας Ελύτης.

Εγώ
κοχύλι αδειανό
μια μέρα του χτες μακρινή.

εσύ
κοχύλι ανοιχτό
με βλέμμα γεμάτο ουρανό

τα χείλη μια θάλασσα
χαρίζαν ζωή.

εγώ
κοχύλι μικρό
χαμένο
στο άπειρο.

εσύ
κοχύλι ανοιχτό
πετράδι που λάμπει
στο φως.

εγώ
κοχύλι μικρό
μαβιά ανεμώνη
του έρωτα.


εσύ αγάπη
καημός,
πόθος,
βαθύς στεναγμός.

εμείς
δυο γλάροι αποσταμένοι
στο γαλάζιο του πέλαγου.

εμείς σταγόνες νερό
νάμα καθάριας πηγής.

εμείς σταγόνες νερό
ανάσα καινούργιας ζωής.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Λάθος

«Την ώρα που κόπηκε η μέρα
Και δεν άρχισε άλλη.
Την ώρα που κόπηκε ο καιρός»
Γ. Σεφέρης

Ταξίδεψες μακριά.
Στα μάτια έρεβος
Στην ψυχή μοναξιά.

Το πάθος κυλούσε απ τα χέρια
Δονούσε το σύμπαν
Της σκέψης.
Λάθος!

Έρωτας βασανιστικός
Ανήλιαγο κελί
Σωφρονιστηρίου.
Λάθος!
Αναρωτιόμουν αν ζούσες ,
Μέσα απ τα ματωμένα κρίνα
Των λόγων.
Λάθος!

«Την ώρα που κόπηκε ο καιρός»
Χάθηκες
Στην αιωνιότητα.

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Μικρή Αλίκη


Πού κίνησες να πας μικρή Αλίκη;

Στου θάματος κάποια γωνιά;
Σ ακτή του αποσπερίτη;

Δυο λούλουδα έχεις στην καρδιά
Κι ένα κλαράκι δυόσμο,
Που κίνησες μικρούλα μου
Ταξίδι μες τον κόσμο;

Έχει ο κόσμος παγωνιά
Και μοναξιά
Κι αμάχη.

Είναι θεριά οι άνθρωποι
Και ρόδα και αγκάθι.

Που κίνησες να πας μικρή Αλίκη;

Στην χώρα που ονειροφαντασιά
Πλέκει αραχνουφάδι
Γυρεύεις ν αποκοιμηθείς;

Χαράς απομεινάρι
Στην χούφτα σου
Μικρό ένα αστεράκι
Το φέγγος του στον δρόμο σου
Μικρό μου λουλουδάκι.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

άσμα κύκνου

Το φιλί,
Λάβα καυτή
Προδοσίας.

Τα λόγια,
μαχαίρια δίστομα
Λαβώνανε τ όνειρο.

Ο τρόπος σου
αθλιότητος γέμει.

Τα «σ αγαπώ»
νομίσματα κάλπικα
εξαργύρωναν
την θανή του Έρωτα.

Λυγμός, βουβός ψίθυρος
Αναφιλητό θάλασσας ,
Ακούς;

Στην ακτή και στο διάσελο
Της αγάπης που γνώρισα
Ακούς;

Του κύκνου το άσμα.

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

η άλλη όψη

Ακροβασία ,
Σε φτηνά του λιμανιού

πορνεία,
Λύτρωση πόνου;

Εφήμερη ηδονή.
Έρωτος νύμφη, βορά θηρίου,
Οργασμός ρημαγμένος

σ απόνερα ρείθρου.

Καπνός τσιγάρου,
Πίκρα βαμμένος,
Βλέμμα στο άπειρο

γυρεύει ανάσταση.

Η άλλη όψη…
Όταν γίνεσαι νύχτα.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2007

νύχτα ασέληνη


Νύχτα εαρινή, ασέληνη
Σε συνάντησα.
Στην ευωδιά των γιασεμιών,
Στην αύρα της ακύμαντης θάλασσας,
Στον διάφανο καθρέφτη του ουρανού
Σε μυστικές συλλογές ονείρων….

Να σε ακολουθήσω θέλω
Στην ατέρμονη πορεία των άστρων
Στο ξέφρενο στροβίλισμα του αγέρα
Στο μικρό μονοπάτι
Που οδηγεί στην αποβάθρα του αύριο.

Με αύρα ερωτος
μ αγγίζεις
πλημμυρίζει δροσιά η πνοή …
Κλείνω τα μάτια ,
μου μιλάς με σιωπή .
Ταξιδεύω.
Αναγαλλιάζει η ψυχή
Ευφορία
Ελπίδα
Στην χούφτα σου.

Νύχτα Εαρινή ασέληνη
Σε συνάντησα
να ήταν τάχα χτες;
στην άλλη ζωή;
στην αιωνιότητα;

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

Δώδεκα παρα τέταρτο


Να ρθεις

Με βελούδινα βήματα.
Ο χρόνος πάγωσε.
Τα ρολόγια δείχνουν
Δώδεκα παρά τέταρτο.
Λες κι οι μικροί δείκτες
Πάγωσαν.
Δώδεκα παρά τέταρτο
Πάγωσαν
Για μια στιγμή
Για μια νυχτιά
Για μια αιωνιότητα
Πόσο εύκολα ξεχνάνε οι άνθρωποι!

Είναι η ώρα
Που οι ψυχές ερωτεύονται.
Πορφυρό ποτάμι πόθου
Κυλάει απ τα μάτια
Οδεύει στην ψυχή
Έτσι ερωτεύονται οι άνθρωποι.

Δώδεκα παρά τέταρτο
Είναι η ώρα που ο κόσμος
Σωπαίνει…
Αφουγκράζεται ….
Την γέννηση του έρωτα..
Άλικο ρόδο
Ξετυλίγει πέταλα στο σύμπαν
Την ώρα που μικρός κορυδαλλός
Υμνεί τον άχραντο Έρωτα

Να ρθεις

Φόρεσε το πουκάμισο στο χρώμα
Της γης
Γης νοτισμένης δάκρυα.
Άσε τα μαλλιά σου
Θέλω να κυλήσω
Τα ακροδάχτυλα
Να παρασύρω κάθε ανθρώπινη έννοια.

Πόσο χοϊκοί γίνονται οι άνθρωποι!
Προσωπεία άγραφου νόμου
Έτσι για να κυλά η ζωή.

Δώδεκα παρά τέταρτο
Δεν θα σημάνει κανένα ρολόι
Μήτε θα ακούσεις
χαρακτηριστικό χτύπο
Η καρδιά μιλά
Να ρθεις

Δώδεκα!
Είναι ώρα να φύγω!

Αέναη αναζήτηση


Σ αναζητώ...στον παράδεισο της ουτοπίας
που γνώρισα μαζί σου...
.....στο λιμάνι με τα αρμυρίκια
που γνώρισα μέσα στα μάτια σου.

Σ αναζητώ στα κίβδηλα , στα αφανέρωτα
στα αλαργινά και στα ανεκπλήρωτα.
............στο μάργαρο και στο σεντέφι
στο κοχύλι του έρωτα.
που χεις κρυμμένο στην ψυχή ...

σ αναζητώ .......στα ασφοδίλια , στις ανεμώνες
που τις σκορπίζει ο άνεμος της λησμονιάς.
.......στο όπιο, στ αψέντι
της άφατης ηδονής ,
..............στα μυρωμένα
απ την ανάσα σου σεντόνια.

σ αναζητώ στην σοροκάδα
που κυβερνάει τη σκέψη σου....
...............στην αιωνιότητα
που όρισες στην ζήση μου

σ αναζητώ ...στο ημαρ το νοστιμον
σ αναζητώ........................

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Σταγόνες αλμύρας


Σταγόνες αλμύρας
Θαμπώνουν την γραμμή
Του ορίζοντα
Είσαι εκεί
Καρτεράς
Ποθείς
Ν αγγίξω την γραμμή
Των χειλιών σου.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Χνούδι των αστεριών

Άφησα χνούδι των αστεριών
Να κυλήσει στην παλάμη
Ο λογισμός

Άφησα λάμψη σελήνης
Να εισχωρήσει
Στα κλειστά βλέφαρα
Η θύμηση

Άφησα μυρωμένο αγέρι
Να γεμίσει
Κάθε ίνα του κορμιού
Ο νόστος

Άφησα την μορφή σου
Να πλανιέται
Πίσω απ τις γρίλιες
Των ματιών
Αέρινη
Γεμάτη έρωτα
Γεμάτη πόθο.

Πόρτα παράδεισου


Η αγκάλη σου πόρτα παράδεισου
Ανοιχτή….
Μες στο σκοτάδι του ποτέ
Στην καταχνιά του σήμερα.
Στην μοναξιά του κόσμου.


Εκεί στην ρίζα του ουράνιου τόξου
Ένα μικρό φιλί
Λευκό περιστέρι
φτερουγάει
Να γλυκάνει
Την μοναξιά της μέρας…….

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

Οργή


Σε άκουγα να μιλάς
Μ ένα ψίθυρο πνιχτό
Στα χείλη
Κυλούσε ο λόγος σου
Οργισμένο ποτάμι
Για την ζωή.

Συρρικνώθηκα
Σ ένα τόσο μικρό
Άλικο σύννεφο
Στην χαρακιά
Αναμεσα στα μάτια σου

Να μην θωρείς
Τον φόβο
Της απόγνωσης
Που κατέλυε
Στην ψυχή μου.

Κάθε σου λέξη
Τα ρήματα
Τα επίθετα
Βαθιά χάραζαν
Τη γη στο χωράφι του σήμερα.

Θέλησα να ξαποστάσω στην χούφτα σου
Το σφύριγμα του ανέμου
Στην αποβάθρα
Της ψυχής σου
Δεν μ άφηνε.

Τύλιξα γύρω στους ώμους μου
Το μελανό σάλι
Της θλίψης
Και καρτερούσα
Ο άνεμος κόπασε

Ακούμπησα την ράχη
Στον βράχο από γρανίτη
Εκεί είχες οριοθετήσει
Το σήμερα της καρδιάς σου
Έκλαψα

Το δάκρυ λυτρώνει...
Το δάκρυ χαράζει
Πορεία καινή
Στο αύριο

Ήθελες έτσι
Να μιλάς σκληρά
Καθημερινά

Ήθελα έτσι
Να μιλώ
Με σκιές κι ονείρατα.

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Besame Mucho


Τρυγάω ασήμια
Απ το φεγγάρι
Και σου στολίζω
Τα μαλλιά

Φίλαμε απόψε
Καλέ μου
Σαν να είναι
η τελευταία μας φορά

Στ αγέρι βάζω
Χαλινάρι
Να τιθασέψω τον καιρό
Μην τύχει και μισέψεις
Πάλι
Σε άλλο τόπο αλαργινό

Φίλαμε απόψε
Άγγελε μου
Απόψε φίλαμε πολύ
Σαν να είναι τούτη
Η ώρα
Η τελευταία μας στιγμή…

Το άστρο ορίζω
Ιχνηλάτη
Κι ουρανοδρόμο
Συνοδό
Σε κρύπτη
Να με οδηγήσει

Τον έρωτα σου
Για να βρω.

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

total eclipse


Στην σκιά της σελήνης
Του έρωτα ο πορφυρός ήλιος
Χάθηκε


Ολική έκλειψη
Ελπίδας

Η ψυχή ένα σπάραγμα
Από δάκρυ και πόνο
Αγγίζει
Το αέναο άπειρο
Του Δικού σου Ονείρου

Ολική έκλειψη
έρωτος

Η καρδιά συρρικνώθηκε
Σ έναν άλικο
Βόλο
Πεθυμιάς μα και θύμησης
Προσμένοντας
Ένα νεύμα
Δικό σου

Σάββατο 18 Αυγούστου 2007

Ανίκατη πεθυμιά


Απόψε κυλάω την θύμηση
Στα λευκά σεντόνια των γιασεμιών.
Ανίκατη η πεθυμιά
Παράθυρο ανοιχτό
Το μεσονύχτι.
Οι μελωδίες των γρύλων
Φτερουγίζουν στο σκοτάδι.

Η θύμηση φεγγαραχτίδα,
Στα βλέφαρα σκάλωσε
Και γαληνεύει
Μοναξιά…
Πεθυμιές…
Φλόγες…

Φωτίζει τα όνειρα
Με στο σκοτάδι του Τίποτα.

Μυστικά μύρια
Προβάλλουν στην αχλή του έρωτα
Ξέχωρο απ όλα
Του κορμιού σου το άβατο
Σμιλεμένο μ αλάβαστρο
Πεθυμιά
Έρωτα
Φωτιά
Και νόστο.

Σάββατο 11 Αυγούστου 2007

Ανεμώνη


Γύρισα πίσω
Σε φανερά, σ αφανέρωτα
Σήμαντρα αγάπης.
Ιδια η ζέση έφτανε
Στο αχειροποίητο
Κοχύλι των αυτιών σου .
Η φλόγα ιδια
Έκαιγε
Στο πάντα
Στο πουθενά .

Στο μονοπάτι
Του αύριο
Σκορπίζω
Μαβιά πέταλα
Ανεμώνης
Να κοιμήσουν
Τον έρωτα
Μέχρι να ξαναρθείς.

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007

Ξαφνικά

Ξαφνικά αντάμωσα
Τον έρωτα στο ξέφωτο
Του δάσους με τις λεύκες.
Ξοπίσω του έτρεξα
Το γλυκοχάραμα
Και λαχταρούσα
Το βλέμμα
Μέλι να χυθεί μες στην ψυχή μου.
Ξαφνικά
Η αγκάλη γέμισε
Άστρα....
Ανέλπιστη χαρά....
Το λιόγερμα.
Ξημέρωσε
Χαραυγή
Πλέρια απ την μορφή του…

Κυριακή 5 Αυγούστου 2007

Ξαφνικός έρωτας


Ξαφνικός έρωτας
Στο πουθενά του Ονείρου
Στο πάντα του απείρου

Μ αντάμωσες
Ξαφνικά
Ανέλπιστα

Η μοναξιά πάνω μου πέρασε
Ένα άσπρο σάλι
Κλείσανε πια για με
Του κόσμου οι στράτες
Βουβοί στεκόταν
Οι διαβάτες

Άπλωσες ζεστό ένα χέρι
Έφερες το καλοκαίρι

Ξαφνικά
Ανέλπιστα
Τα βλέφαρα έκλεισα
Σφιχτά
Έκρυψα τα ονειρο βαθιά
Μέσα στα στήθια
Του κόσμου η παγωνιά
Μη το μολύνει

Σε σένα άπλωσα
Το χέρι
Μέσα στην χούφτα μου
Φύλλο καρδιάς
Για σένα

Το φεγγάρι μισό


Το φεγγάρι μισό
Κρεμασμένο
Σ ένα μελανό
Ξάρτι
Χαμένο στο πέλαγος

Το φεγγάρι μισό
Φτάνει
Να χωρίσει
Στα δυο
Το μαύρο πέπλο
Της μοναξιάς

Το φεγγάρι μισό
Φέγγει αχνά
Τα χνάρια σου
Στην άβυσσο της
Ψυχής μου.

Ξυπόλυτη περπάτησα


Ξυπόλυτη περπάτησα
Στα αχνάρια της καρδιάς σου


Στην αμμουδιά της ψυχής σου
Στο ξανθό ακρογιάλι
Περπάτησα ξυπόλητη

Τα ξόμπλια στο μαντήλι μου
Ένα ένα τα σκόρπιζα
Σταγόνες έρωτα

Έτσι για να μην
Ξαναμισέψεις
Στην ξενιτιά
Του νου
Μικρό χελδόνι
Της καρδιάς μου.

θρύψαλα ήλιου



Θρύψαλα ήλιου
Στο μονοπάτι του έρωτα
Κρατώ την λύπη
Μην ξεχειλίσει
Απ την ψυχή

Καθρεφτίζω τον έρωτα
Στα χνάρια
Που άφησες
Στο περιγιάλι
Της καρδιάς μου

Λαβώνω την ώρα
Και την στιγμή
Καρτερώντας σε
Να φανείς
Στο ξέφωτο της αγάπης

Δεν μου φτάνει μια
Αιωνιότητα
Να σ αγαπήσω

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Όνειρο

Κούρνιασες στο όνειρο.
Μικρή γαλάζια πεταλούδα
Πετάριζε
Στο πέλαγος των ματιών σου.

Απόθεσα
Φιλί ζεστό
Απ της καρδιάς τα φύλλα
Στο κατώφλι της σκέψης σου.
Να σου φωτίζει
Το ονειρο,
Την ροδαυγή.
**************
από την ποιητική συλλογή
"ανίκατος έρως"

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

ένα κομμάτι ουρανός


‘Ένα κομμάτι ουρανός
τα δυο σου μάτια.
Ολάκερη η θάλασσα
μες στην ψυχή σου
θεριεύει..
Ποτέ μπουνάτσα
Πότε φουρτούνα…
Καρτερώ..
Κείνη την ώρα
Την γλυκιά,
Που σ αντικρίζω..
Ολάκερο ένα ονειρο
Μια οπτασία
Να ταξιδεύεις
Το σκαρί της ψυχής μου
Στον έρωτα.
*******************
από την ποιητική συλλογή
«ανίκατος έρως»

Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

Ζέφυρος


Στην χούφτα απόθεσες
Το άστρο της αυγής
Μου έμπλεξες τα μαλλιά μ ονείρατα
Και προσδοκίες
Διάφανες ,
Σαν το φτερό
Της πεταλούδας
Που πετούσε
Χορεύοντας
Στο θρόισμα σου.

********

από την ποιητική συλλογή

"Ανίκατος έρως"

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Ιχνηλατώντας το όνειρο


Ινχηλατώντας το ονειρο
Μαζί σου
Ανάμεσα σε περάσματα
Λουσμένα φως
Σε καταράκτες ελπίδας
Ανιχνεύοντας την σιωπή
Μαζι σου.
Στον τροπικό του καρκίνου
Να συναντιέται η σκέψη μας
Τα στράλια στον σταυρό του Νότου
Φεγγοβολούν μέσα
Στον γαλάζιο καθρέφτη
Των ματιών σου.
Ονειρο!
Μπορώ ακόμη να ονειρεύομαι
Μαζί σου.

**********

ποιητική συλλογή

"Οδύσσεια στο όνειρο"

ραψωδία έκτη




Κυριακή 15 Απριλίου 2007

Πού να σε βρω;

Που να αντικρίσω την απέραντη
Θάλασσα των ματιών σου;
Δεν φοβάμαι
Ν απλώσω τα χέρια
Σαν ιστία καραβιού
Σαν φτερά του άλμπαντρος
Να έρθω
Ψηλά στον καθρέφτη του ουρανού
Να πετάξω
Μακριά από την απονιά των ανθρώπων
Να τραβήξω
Μέσα στο δάσος με τις φοινικιές
Να ταξιδέψω
Πού να σε βρω;
Σ αναζητώ
Στο πριν
Στο ποτέ
στο πάντα
Σ αναζητώ
ανάμεσα
ουρανού και γης
Μικρή απ το στήθος
μια κραυγή
ίσα να ακουστεί
στο κοχύλι
των αυτιών σου.
ν ακουστεί
μονάχα από σένα
Μυριάκριβέ μου
Μ ακούς;
******
ποιητική συλλογή
"Οδύσσεια στο όνειρο"
ραψωδία πρώτη

Τετάρτη 11 Απριλίου 2007

θύμησες

Κρατάω την αύρα
Της θύμησης σου
Στην καρδιά μου
Ένα μικρό βελούδινο
Μοβ
Κουτάκι
Κάτω απ τους σωρούς
Των χαρτιών
Με τους στίχους.
Μένει εκεί
Ξεχασμένη
Σφαλιγμένη
Για να μην πονώ
Που κάθε τόσο
Φτερουγίζει
Μπρος στα μάτια μου
Το γαλανό περιστέρι
Της ύπαρξης σου
*********
από την συλλογή ¨
"ανίκατος έρως"

Τρίτη 10 Απριλίου 2007

Ύδωρ ζωής


Ύδωρ ζωής
Λόγο πνοής
Ανάσα λύτρωσης
Γεύομαι
Απ τον μελίρρυτο
Ποταμό των στοχασμών σου
Άγγελε του παράδεισου
Άγγελε της ψυχής μου.

******



ποιητική συλλογή

"Κυκνειον άσμα"

Ωκεανίς

Με τα μαλλιά της

Ξέπλεκα στους ώμους.

Τα μάτια πλημμυρισμένα

Θάλασσα.

Γυρνάει από Κοράλλι σε κοράλλι.

Στολίζει τα όνειρο

Κάθε ναύτη

Με το μαβί του δειλινού.

Στολίζει τα μάτια

Κάθε μάνας

Αλμυρές βροχοστάλες

Του αποχωρισμού.

Κι αφήνει στην χούφτα της γυναίκας,

Ένα μικρό γαλανό

Κοχύλι,

Το κοχύλι της

Αέναης επιστροφής.

************

ποιητική συλλογή

"Γοητεία Γυναικών"

Το όνομά σου

Το όνομά σου ευωδίαζε φρεσκοβρεγμένη
Γη το φθινόπωρο
Πρόφερα ένα ένα
Τα γράμματα
Εκείνα σκάλωσαν
Στην μυριόχρωμη κορδέλα
Του ουράνιου τόξου
Μέτρησα ένα δυο τρία
Λαμπρά αστέρια
Που δραπέτευσαν
Απ τα δεσμά της ψυχής σου
Πάντα κρατούσες
Την καρδιά
Σφιχτά αμπαρωμένη
Έφτασαν για
Να πλέξω την ανεμόσκαλα
Που οδηγεί
Στον έρωτα.

***********


ποιητική συλλογή

"Ανίκατος Έρως"