Πόρτα Κλειστή

Πόρτα κλειστή
στου λογισμού σου
το κατώφλι

γιατί;

Θα ρθει μια μέρα
που θα δεις
έναν καθάριο ουρανό
μια σκέψη ανώτερη
να σε τυλίγει,

κι η παρουσία μου
θα είναι περιττή.

Θα ρθει καιρός
που μοναχός
θα πεις
«Τελείωσε πια
άλλο στενό θε να τραβήξω».

κι η παρουσία μου
θα είναι περιττή.

για αυτό…

κλείνω την πόρτα
στου εφήμερου
την ηδονή
αποχωρώ

κλείνω την πόρτα
ας κυλά
της μοναξιάς το κρύο
μαχαίρι
απ άκρη σ άκρη
στην καρδιά.

Φόρεμα νύχτας

‘Έντυσες μ έρωτα την νύχτα
δύο δροσοστάλες
χάδι στο μέτωπο
στο προσκεφάλι
τα δυο φιλιά σου
μαβιές ανεμώνες
κι εκεί
στου παραδείσου την στοργή
μικρό ένα αγγελούδι
μαζεύει
τις μαργαρίτες
που σου χάρισα…

"Αλεξάνδρεια"

Χτες
από τις χούφτες κυλούσε αγάπη
από τα μάτια δάκρυα
από την ψυχή σιωπή
αποχαιρέτα
τα δροσερά πρωινά
που άδραχνες τον έρωτα

Χτες
είχες γεύση
ηδονής
στα χείλη,
ήταν Σεπτέμβρης
εκείνη η εκκωφαντική σιωπή
που κράδαινε
δρεπάνι Χάροντα
στην ψυχή


Σήμερα
έκλαψα
πίσω απ την κλειστή πόρτα
βούτηξα
σε πέλαγος μοναξιάς.
Η ανάσα μου
καυτή, άσθμαινε
ανάμεσα ουρανού και γης
στην μέση της θάλασσας.
Έτσι:
«αποχαιρέτα την , την Αλεξάνδρεια που χάνεις»….

Θλίψη

μια θάλασσα μικρή
μια θλίψη απέραντη
εσύ

μια άμπωτη πίκρας
πληγή νόστου
εσύ

πικρός Σεπτέμβρης
στυφός σαν κυδώνι ,
σαν πικραμύγδαλο
στον ουρανίσκο

μάτια κλειστά
βυθίζομαι
στ όνειρο ξεπλυμένο
απ τα γιατί

«μπορείς να μείνεις λίγα λεπτά ακόμη;»

Κι η κάμαρη
να θυμίζει
αίθουσα αναμονής χειρουργείου.

Να με θυμάσαι

Να με θυμάσαι
σαν αύρα καλοκαιρινή
που χάιδευε τα μαλλιά
στο πέλαγος

Να με θυμάσαι
μ εκείνα τα πύρινα φιλιά
που ικέτευαν μια στάλα αγάπη
κι εσύ απών.

Να με θυμάσαι
σαν γαλάζια
βροχοστάλα
στην άκρη των χειλιών
όταν εσύ καρτερούσες
να έρθει η δική σου
Άνοιξη
χωρίς εμένα.

Να με θυμάσαι
σαν ψιθύρισμα
μέσα απ τα πεύκα

Σ αναζητούσα
σ ολάκερη την άβυσσο
της καρδιάς
μα εσύ ούτε τ όνομα μου
δεν ήξερες να προφέρεις.

Να με θυμάσαι
σαν δυο νότες νοσταλγικές
από παλιά καντάτα
μα εσύ γυρνούσες
το βλέμμα

να με θυμάσαι σαν ένα
«σ αγαπώ» βαθύ πορφυρό
νοτισμένο αίμα.

Τόσο πονάει
η αστοχασιά .

Τετέλεσται

Καρφί η κάθε λέξη σου
«επί των τύπων των ήλων»
του έρωτα .


Ρομφαία η κάθε σου πράξη
στην αύρα της αγάπης.

Κίβδηλα λόγια
απατηλά
αντηχούν στην κοιλάδα
των παραισθήσεων .

«Ο τρόπος σου αθλιότητος γέμει»

Αύριο θα είμαι πια μακριά

Τετέλεσται…

Αύριο θα είμαι πια εκεί
που η ηδονή δεν εξαγοράζεται
με ένα βλέμμα

Αύριο θα είμαι εκεί
που ο έρωτας έχει αξία
ατίμητη
που η αγάπη μπορεί
να χορέψει ατόφια
στην παλάμη μου.

μακριά σου.