Το όνομά σου ευωδίαζε φρεσκοβρεγμένη
Γη το φθινόπωρο
Πρόφερα ένα ένα
Τα γράμματα
Εκείνα σκάλωσαν
Στην μυριόχρωμη κορδέλα
Του ουράνιου τόξου
Μέτρησα ένα δυο τρία
Λαμπρά αστέρια
Που δραπέτευσαν
Απ τα δεσμά της ψυχής σου
Πάντα κρατούσες
Την καρδιά
Σφιχτά αμπαρωμένη
Έφτασαν για
Να πλέξω την ανεμόσκαλα
Που οδηγεί
Στον έρωτα.
Γη το φθινόπωρο
Πρόφερα ένα ένα
Τα γράμματα
Εκείνα σκάλωσαν
Στην μυριόχρωμη κορδέλα
Του ουράνιου τόξου
Μέτρησα ένα δυο τρία
Λαμπρά αστέρια
Που δραπέτευσαν
Απ τα δεσμά της ψυχής σου
Πάντα κρατούσες
Την καρδιά
Σφιχτά αμπαρωμένη
Έφτασαν για
Να πλέξω την ανεμόσκαλα
Που οδηγεί
Στον έρωτα.
***********
ποιητική συλλογή
"Ανίκατος Έρως"
1 σχόλιο:
Πρώτη φορά ερχομαι στη σελίδα σου..
Διαβασα σε σένα σαν να διαβάζω την ψυχή μου..
Νικολαου Μαρία
Δημοσίευση σχολίου