Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Γλάροι και κοχύλια




Άφησα την καρδιά μου χάμω

σαν το κοχύλι μες την άμμο

Οδυσσεας Ελύτης.

Εγώ
κοχύλι αδειανό
μια μέρα του χτες μακρινή.

εσύ
κοχύλι ανοιχτό
με βλέμμα γεμάτο ουρανό

τα χείλη μια θάλασσα
χαρίζαν ζωή.

εγώ
κοχύλι μικρό
χαμένο
στο άπειρο.

εσύ
κοχύλι ανοιχτό
πετράδι που λάμπει
στο φως.

εγώ
κοχύλι μικρό
μαβιά ανεμώνη
του έρωτα.


εσύ αγάπη
καημός,
πόθος,
βαθύς στεναγμός.

εμείς
δυο γλάροι αποσταμένοι
στο γαλάζιο του πέλαγου.

εμείς σταγόνες νερό
νάμα καθάριας πηγής.

εμείς σταγόνες νερό
ανάσα καινούργιας ζωής.

2 σχόλια:

Τάκης Τσαντήλας είπε...

Πάρα πολύ όμορφο Αναστασία..
Σαν αποσταγμένο νάμα..

Penthesileia είπε...

Αναστασία,
να είναι όμορφες οι σκέψεις σου
και τα όνειρά σου