ΑΓΑΠΗ

Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι υπομονή.

Κρατάω στην χούφτα λευκό αγιοκέρι,
Να φανούν αφανέρωτα,
Μυστικά της καρδιάς σου.
Στο μάταιο του σήμερα,
Στο αέναο του πάντα.

Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι συγχώρεση.

Κλείνω τα μάτια, αφήνω
την λησμοσύνη
Ποτάμι, κυλάει
Στα λάθη,
Στα πάθη,
Στο πουθενά.

Εν αρχή ην η αγάπη.
Αγάπη είναι ελπίδα.

Κοιτάζω το αύριο
Με μάτια καθάρια.
Ποθώ την ανάσταση
Στα δικά σου τα χνάρια.
Γυρεύω την λύτρωση
Στα δικά σου τα χέρια.
Πετάνε μεσούρανα
Λευκά περιστέρια..

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Μικρούλα γύριζες στους δρόμους ,

Κουτάκια σπίρτα στο χεράκι,

Μικρό κρινένιο το χεράκι..

Μαύρη ψυχούλα απεγνωσμένη.

Μικρούλα γύριζες στους δρόμους...

Με ένα τριμμένο παλτουδάκι

Και δυο παπούτσια τρυπημένα

Απ την σκληράδα του πατέρα.

Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

γύρευες μια στάλα αγάπη,

την μάνα που έφυγε ένα βράδυ

σαν όνειρο μες στο σκοτάδι.

Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

Να βρεις μια ζεστασία, ένα χάδι

Ανάμεσα στα κρύα χέρια

Και στα γεμάτα πορτοφόλια

Μικρούλα γύριζες στους δρόμους

με την ψυχή λευκό ανθάκι

Στην παγωνιά όλου του κόσμου

στης χειμωνιάς το κρύο πέπλο.....

Κι ήταν Χριστούγεννα…

Χαμόγελο

Γλυκό χαμογελάκι μου στην άκρη του ονείρου.
Μικρό περιστεράκι μου στην μοναξιά του απείρου.

Φτερούγισε εδώ σιμά στον χτύπο της καρδιάς μου
Να την ακούσεις πως μιλά και τι σου μολογάει.

Άνοιξε διάπλατα φτερά και πέτα στον γαλάζιο
τον ουρανό της σκέψης μου,
Που ναι όλος δικός σου.

Ύστερα θα ρθει η άνοιξη,
Θα ρθει το καλοκαίρι.

Θα ανθίσουν ρόδα στα κλαδιά
Καρποί στα περιβόλια

Θα ανθίσει το χαμόγελο στην άκρη της αβύσσου.

Ρίχνω την καρδιά μου

Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
Να γενεί νερό
Να ξεδιψάσεις…….
Μ. Χατζηδάκης Ι. Καμπανέλλης.



Μικρό χελδόνι μου
Για Σε
την ρίχνω την καρδιά μου,
Στης λησμοσύνης το νερό
Στης αρνησιάς την βρύση.
Να βρεις μικρά καρδόφυλλα
Και να ξαναγυρίσεις.

Αχ, Άγιε Έρωτα γλυκέ,
Κύλησε την καρδιά μου,
Σε βρύση γάργαρο νερό
Και σε πηγή βουνίσια.

Σταλάζει αίμα γαλανό
Και το νερό καθάριο.
Να σου γλυκάνει η μοναξιά
Να σου γλυκάνει ο πόνος.

Γαλάζιο

Μην στάξεις μαύρο στο γαλάζιο

Το δειλινό θα ξεθωριάσει,
Θα έρθει η μέρα να τελειώσει.
Νύχτα θα απλωθεί στην σκέψη,
μαύρα τα άχαρα φτερά της.

μην στάξεις μαύρο στο γαλάζιο…

Τα αστέρια πως φεγγοβολούνε
στου ουρανού σου το υφάδι,
ένα φεγγάρι συντροφεύει
της μοναξιάς σου
το μαγνάδι.

μην στάξεις μαύρο
στο γαλάζιο….

είναι η ζωή σκληρή
ατσάλι,
μα σαν της ρίξεις στάλα μέλι,
απ της αγάπης την κυψέλη,
θα γένει ρόδο,
νιο φεγγάρι,
ένα αηδόνι γλυκαμένο
να κελαηδεί μες στο σκοτάδι.

Μα που πήγαν όλοι......

Μα που πήγαν όλοι;

Στην άκρη του δρόμου
ξεχασμένος.
Βροχή στην χούφτα
η απόγνωση
καίει.

Μα που πήγαν όλοι;

Δεν κοιτάει κανείς
τα θλιμμένα μου κρίνα ,
δεν σταλάζει κανείς
στην καρδιά μου ελπίδα.

Μα που πήγαν όλοι;

Γυρεύω την άνοιξη
στου χειμώνα
το δάκρυ
Γυρεύω την λύτρωση
Στης καρδιάς σου
Την άκρη.

Είμαι εδώ και ονειρεύομαι
Είμαι εδώ και πεθαίνω
Η ανάσα μου
Ψίθυρος
Το παιχνίδι χαμένο

Μα που πήγαν όλοι…..