«Ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό ,
σπίτι μου
στην βαθιά την γη
κι αιώνιο κελί μου»
Μ αργά βήματα
οδεύω τώρα
στην αιώνια κατοικιά μου
με συντροφιά σκιές
κι ονείρατα
Χρέος στον αδερφό μου
μ οδηγεί
να πάρω την στράτα την πολύπαθη.
Χαρά του υμεναίου δεν γεύτηκα
παρθένα εγώ
του Σοφοκλή
Τα χείλη μου ψελλίζουν
της λευτεριάς τραγούδι.
Στου Κρέοντα το μένος
δεν θα υπακούσω .
«Ω Τάφε μου… κρεβάτι νυφικό»
«Ω τάφε μου, κρεβάτι νυφικό,
σπίτι μου
στην βαθιά την γη
κι αιώνιο κελί μου»
με τα δεσμά στα χέρια
καρτερώ να έρθει η άνοιξη.
το αίμα μου νότισε την γη
λουλούδι λευτεριάς
λαχταρώ να φυτρώσει
«Ω Τάφε μου»
κελί της φυλακής
ο γόος της καρδιάς μου
φτάνει μόνο να γκρεμίσει
τα σίδερα
κι ένα λευκό πουλί
να σκίσει τον ουρανό.
Έτσι η λευτεριά θα βρει τον δρόμο της
και θα ρθει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου