Ανεμώνη

Γύρισα πίσω
Σε φανερά, σ αφανέρωτα
Σήμαντρα αγάπης.
Ιδια η ζέση έφτανε
Στο αχειροποίητο
Κοχύλι των αυτιών σου .
Η φλόγα ιδια
Έκαιγε
Στο πάντα
Στο πουθενά .

Στο μονοπάτι
Του αύριο
Σκορπίζω
Μαβιά πέταλα
Ανεμώνης
Να κοιμήσουν
Τον έρωτα
Μέχρι να ξαναρθείς.