Ανίκατη πεθυμιά

Απόψε κυλάω την θύμηση
Στα λευκά σεντόνια των γιασεμιών.
Ανίκατη η πεθυμιά
Παράθυρο ανοιχτό
Το μεσονύχτι.
Οι μελωδίες των γρύλων
Φτερουγίζουν στο σκοτάδι.

Η θύμηση φεγγαραχτίδα,
Στα βλέφαρα σκάλωσε
Και γαληνεύει
Μοναξιά…
Πεθυμιές…
Φλόγες…

Φωτίζει τα όνειρα
Με στο σκοτάδι του Τίποτα.

Μυστικά μύρια
Προβάλλουν στην αχλή του έρωτα
Ξέχωρο απ όλα
Του κορμιού σου το άβατο
Σμιλεμένο μ αλάβαστρο
Πεθυμιά
Έρωτα
Φωτιά
Και νόστο.