Δακρυσμένη θάλασσα

Αγγίζω
της ψυχής σου το κρύσταλλο
Τόσο εύθραυστο….
Σαν πεταλούδας φτερό
Νιφάδα από χιόνι
Στου ήλιου το φιλί.

Ακροπατώ
στην κάμαρη
μην τύχει και ξυπνήσει
αλαφροΐσκιωτη η καρδιά σου,
Πόσο ελαφριά κοιμάται,
Με γιασεμιά στο προσκεφάλι .

Κρύβω
μια πίκρα,
Στο χτες και στου ποτέ την κόχη
Μην τύχει και ψάξεις να την βρεις,
Κείνη την πίκρα την μικρή
Που ανατέλλει
Στις δακρυσμένες θάλασσες,
Στα δυο σου μάτια.