Θέλησα να σκορπίσω
πέταλα απ την ψυχή
στον άνεμο που φύσαγε
στα χείλη .
Να ήταν άραγε αγάπη;
Θέλησα να φωτίσω
τον σκοτεινό ουρανό
μ ανέσπερο αστέρι.
Να ήταν άραγε αγάπη;
Θέλησα να ανάψω
για σένα,
ένα ένα τ αστέρια
του ουρανού
το μεσονύχτι
Να ήταν άραγε αγάπη;
Της λησμονιάς την ώρα,
κυλάει αργά,
νυστέρι η σιωπή
στον νιο καρπό
του έρωτα….
Πόσο πόνο
άραγε
ζυγιάζει η αγάπη;
Πόση καρτερία
Έχει χρεία
η αγάπη;
Πόση;……
πέταλα απ την ψυχή
στον άνεμο που φύσαγε
στα χείλη .
Να ήταν άραγε αγάπη;
Θέλησα να φωτίσω
τον σκοτεινό ουρανό
μ ανέσπερο αστέρι.
Να ήταν άραγε αγάπη;
Θέλησα να ανάψω
για σένα,
ένα ένα τ αστέρια
του ουρανού
το μεσονύχτι
Να ήταν άραγε αγάπη;
Της λησμονιάς την ώρα,
κυλάει αργά,
νυστέρι η σιωπή
στον νιο καρπό
του έρωτα….
Πόσο πόνο
άραγε
ζυγιάζει η αγάπη;
Πόση καρτερία
Έχει χρεία
η αγάπη;
Πόση;……
16 σχόλια:
Αγάπη ήτανε φορ σουρ :)
Η αγάπη υπομένει....
Καληνύχτα.
την καληνύχτα μου καλη μου.
δεν χωράει ερωτηματικά η αγάπη...
μιλάει με σιωπές...
και...φιλιά βρόχινα...
καλημέρες ηλιόλουστες καλή μου νεραιδούλα
Ισως να μην ηταν αγαπη... μα επιθυμία ...
Καλησπέρα Αναστασία μου :)
Πολύ σωστό Μαρία μου. Η αληθινή αγάπη αργεί να ερθει.
αν ήταν να ζυγίζεται η αγάπη,
υπέρβαρη θα ήταν η καρδιά μου.
μα ελαφριά είναι
για να μπορεί να πετά και να ψάχνει
το ταίρι της!
καλημέρα...:)
… άφησε την αγάπη να οδηγήσει
κι αν πίσω στην πλαγιά κυλήσει
το μονοπάτι να αγαπάς
δικό σου θα έχει αφήσει…
υπάρχει μονάδα μέτρησης της αγάπης????
καλημέρα!
Γιώργο, Ζαχαρούλα για το πέρασμά σας ευχαριστώ. Πιστεύω πως η αγάπη μετριέται με την καρδιά.
Σαν έρθει η αγάπη ούτε που θα το καταλάβεις,
σαν φύγει όμως;
Όμορφο.
Η αγάπη μας απατά
στο όνομα της αγάπης απατούμε
όσο το τέρας του εγωισμού κυβερνάει
το μέσα μας.
Η αγάπη δεν είναι ύπαρξη για την πολεμήσουμε, εκείνη σα σκιά μας κυριεύει και μας καθοδηγεί για να πετύχει αυτό που δεν φαίνεται.
Γιατί πως αλλιώς εξηγείται η ξαφνική μετάβαση στο μίσος;
Πως συμβαίνει να μην νιώθουμε ποτέ σταθερή την αγάπη και με το παραμικρό που προσβάλλει το εγώ μας να γκρεμιζόμαστε σε μια άβυσσο από όπου μόνο με τη σκάλα της οργής μπορούμε και πάλι να ανέβουμε;
Πάντα σε διαβάζω και σε ευχαριστώ για την παρέμβαση μου στο όμορφο και ευαίσθητο "παιδί"(ποίημα) σου.
Ζητάς τα όρια της αγάπης να μάθεις.. ποιος το μπορεί αυτό; Κανείς.. Μπορείς να εξαντλήσεις τα δικά σου όρια, και η αγάπη ακόμα μέσα σου να ζει και να αναπνέει.. Ίσως τα όρια του θανάτου και της ζωής ακόμα να καταργεί... ίσως...
Καλή εβδομάδα!
Μεγάλα τα ερωτήματά σου, μα η απάντηση θαρρώ είναι απλή: Κανείς δεν ξέρει! Καλή σου μέρα
φίλοι σας ευχαριστώ για το πέρασμά σας από τον τόπο που ανοίγω την ψυχή μου. την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου