Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Λευκό χαρτί


Στέκω βουβή
στο λευκό χαρτί
των στοχασμών μου.

Εσύ γλιστράς
της σιωπής το νυστέρι
πάνω απ τα θαμμένα ονείρατα.

Μέσα από θύμησες
Φωτός
έρωτος
πάθους

εντός μου.

Πόσο πονά
η αγάπη!

Τα δάκρυα
το γνωρίζουν καλά
σαν κυλούν
σταλιά σταλιά
στο μάγουλο

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αναστασία μου τι να πω...
Ειδικα με το που μπηκε το 2009 βλεπω πολυ δυνατες εμπνεύσεις :)

jacki είπε...

Πολύ πονάει η αγάπη.. Έτσι για να τη νιώθουμε πολύ.

Άρτεμις είπε...

Είν' από κείνους τους πόνους όμως που μας κρατούν ζωντανούς...
Καληνύχτα...

Ανώνυμος είπε...

Λευκό χαρτί και σήμαντρο
που διεγείρουν συν-αισθήματα κι αισθήσεις..

Καλημέρα Αναστασία μου
με τον εκλεπτυσμένο σου λόγο..