Να με θυμάσαι
σαν αύρα καλοκαιρινή
που χάιδευε τα μαλλιά
στο πέλαγος
Να με θυμάσαι
μ εκείνα τα πύρινα φιλιά
που ικέτευαν μια στάλα αγάπη
κι εσύ απών.
Να με θυμάσαι
σαν γαλάζια
βροχοστάλα
στην άκρη των χειλιών
όταν εσύ καρτερούσες
να έρθει η δική σου
Άνοιξη
χωρίς εμένα.
Να με θυμάσαι
σαν ψιθύρισμα
μέσα απ τα πεύκα
Σ αναζητούσα
σ ολάκερη την άβυσσο
της καρδιάς
μα εσύ ούτε τ όνομα μου
δεν ήξερες να προφέρεις.
Να με θυμάσαι
σαν δυο νότες νοσταλγικές
από παλιά καντάτα
μα εσύ γυρνούσες
το βλέμμα
να με θυμάσαι σαν ένα
«σ αγαπώ» βαθύ πορφυρό
νοτισμένο αίμα.
Τόσο πονάει
η αστοχασιά .
6 σχόλια:
να θυμάσαι το πριν στο τώρα για το μετά. και ότι πονάει να του χαμογελάς.
καλό μήνα!!
κι ότι πονάει να του χαμογελάς! το κρατάω αυτό! καλό μήνα!
Να με θυμάσαι όπου και να 'σαι
αγαπημένη και γελαστή..
Πανέμορφο..
Να με θυμάσαι.
Καλημέρα.
Να με θυμάσαι βροχερή μα λαμπερή στο βλέμμα, να διώχνω κάθε σου πίκρα
θα σας θυμάμαι μικρές λαμπερες ηλιαχτίδες στο διάβα μου !
Να με θυμάσαι. . .
Με συγκίνησε πολύ, πάρα πολύ!!
Σε ευχαριστώ Αναστασία!
Δημοσίευση σχολίου