Κρατάω την αύρα
Της θύμησης σου
Στην καρδιά μου
Ένα μικρό βελούδινο
Μοβ
Κουτάκι
Κάτω απ τους σωρούς
Των χαρτιών
Με τους στίχους.
Μένει εκεί
Ξεχασμένη
Σφαλιγμένη
Για να μην πονώ
Που κάθε τόσο
Φτερουγίζει
Μπρος στα μάτια μου
Το γαλανό περιστέρι
Της ύπαρξης σου
Της θύμησης σου
Στην καρδιά μου
Ένα μικρό βελούδινο
Μοβ
Κουτάκι
Κάτω απ τους σωρούς
Των χαρτιών
Με τους στίχους.
Μένει εκεί
Ξεχασμένη
Σφαλιγμένη
Για να μην πονώ
Που κάθε τόσο
Φτερουγίζει
Μπρος στα μάτια μου
Το γαλανό περιστέρι
Της ύπαρξης σου
*********
από την συλλογή ¨
"ανίκατος έρως"
3 σχόλια:
Η αυρα της θυμησης στη καρδια μενει παντα......
Υπέροχες οι "θύμησες" Αναστασία μου...
Ο λόγος σου όμορφος κι εκλεπτυσμένος...
Σαν ανάσα διάφανη...
Η σελίδα σου πολύ όμορφη...
Καλορίζικη να ΄ναι...
Θα την περιδιαβαίνω τακτικά να αναπνέω ομορφιές...
Την αγάπη μου...
αγαπη αερινη η θυμιση σου και γω ενας μικρος ανεμος που σου περνει τα μαλλια εαρ της ζωης μου ατελευτητο. με πολλη αγαπη!!!!!
Δημοσίευση σχολίου