Η αγκάλη σου πόρτα παράδεισου
Ανοιχτή….
Μες στο σκοτάδι του ποτέ
Στην καταχνιά του σήμερα.
Στην μοναξιά του κόσμου.
Εκεί στην ρίζα του ουράνιου τόξου
Ένα μικρό φιλί
Λευκό περιστέρι
φτερουγάει
Να γλυκάνει
Την μοναξιά της μέρας…….
Ανοιχτή….
Μες στο σκοτάδι του ποτέ
Στην καταχνιά του σήμερα.
Στην μοναξιά του κόσμου.
Εκεί στην ρίζα του ουράνιου τόξου
Ένα μικρό φιλί
Λευκό περιστέρι
φτερουγάει
Να γλυκάνει
Την μοναξιά της μέρας…….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου