Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....
Το ταξίδι που λέγεται ζωή για μένα αρχίζει και τελειώνει στην πόλη της Λαμίας. Εκεί στην κοιλάδα του Σπερχειού ανάμεσα απ τις Θερμές Πύλες του μύθου και της πραγματικότητας.
Στόχος ζωής η προσφορά σε όλους, μα πιο πολύ στο μέλλον του κόσμου τούτου, στα παιδιά.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστονόσο μπορείς: μην την εξευτελίζειςμες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς τηνστων σχέσεων και των συναναστροφώντην καθημερινήν ανοησία,ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
1 σχόλιο:
Γεια σου Αναστασία, χαίρομαι που σε βρίσκω κι εδώ. Τα λόγια σου πάντα ποιητικά που αγγίζουν την ψυχή!
Δημοσίευση σχολίου