Ακόμη κι αν δεν βρεις οτι ζητάς
στην κόχη αυτή του απείρου
μην απορείς
"ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.’’

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Νόστος


Νοσταλγώ…

….θύμηση φιλιού.
ανατέλλει
Στις παρυφές του ονείρου.
Εσύ μαζεύεις μια μια τις ανεμώνες,
Που αναδεύει ο άνεμος ,
Τις φυλάς προσεκτικά στην τσέπη σου,
Έτσι για να έχεις συντροφιά
Στο διάλειμμα της μοναξιάς.


….Το κύμα στα μαλλιά σου,
μικρό παιδί χαϊδεύω τα αρμυρίκια
Στην ακροθαλασσιά του νου σου.
Γεύομαι στάλες μικρές ευτυχίας..
Το παιχνίδι τελειώνει
Μαζεύω θησαυρό άστρων κι ονείρων
Έτσι πια κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ.

…..την αύρα της φωνής σου
Το δάκρυ σκαλώνει στο ματόκλαδο
Απέραντος ωκεανός
Ερωσφόρων αισθημάτων
κυλούν εντός
πλημμυρίζουν το σύμπαν
το πάντα
το τίποτα.

6 σχόλια:

Γιώργος Πρίμπας είπε...

καλημέρα και καλή Κυριακή...
"το πάντα
το τίποτα"

γιατί το πάντα αποδεικνύεται να είναι ένα τίποτα...

anthrakoryxos είπε...

Ο νόστος, καραδοκεί στους τόπους, που μεταναστεύει κατά καιρούς η θλίψη μας.
Το περίεργο είναι πως αν και θλιμμένα, καταφέρνει ενίοτε να μετατρέπεται σε χαμόγελο..

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

anastasia moy
εισαι μια γλυκιά ποιήτρια
μα πανω απ'ολα μια τρυφερή
υπαρξη..
σ'ευχαριστώ για την φιλία σου
τις ευχές μου για ενα όμορφο
βράδυ..:)

Anastasia είπε...

σας ευχαριστω για το πέρασμα σας. Μαρία μου σου επιφυλάσω εκπλήξεις στην λαμία.

Bουλα. είπε...

KALHSPERA ANASTASIA;EINAI XARA MOU POU SE VRISKO EDO

Anastasia είπε...

Blau rose καλοδεχούμενη στο blog...κερνάμε ποιηματα και σκέψεις με αγαπη.