Νόστος

Νοσταλγώ…

….θύμηση φιλιού.
ανατέλλει
Στις παρυφές του ονείρου.
Εσύ μαζεύεις μια μια τις ανεμώνες,
Που αναδεύει ο άνεμος ,
Τις φυλάς προσεκτικά στην τσέπη σου,
Έτσι για να έχεις συντροφιά
Στο διάλειμμα της μοναξιάς.


….Το κύμα στα μαλλιά σου,
μικρό παιδί χαϊδεύω τα αρμυρίκια
Στην ακροθαλασσιά του νου σου.
Γεύομαι στάλες μικρές ευτυχίας..
Το παιχνίδι τελειώνει
Μαζεύω θησαυρό άστρων κι ονείρων
Έτσι πια κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ.

…..την αύρα της φωνής σου
Το δάκρυ σκαλώνει στο ματόκλαδο
Απέραντος ωκεανός
Ερωσφόρων αισθημάτων
κυλούν εντός
πλημμυρίζουν το σύμπαν
το πάντα
το τίποτα.