Κρατούσα ολάκερο το βράδυ
Στην αγκαλιά μου το φεγγάρι
Ήταν ολόιδιο εσύ.
Μπορούσα να κάνω την νύχτα
Ατέλειωτη,
Έτσι για να κρατώ αγκαλιά
το φεγγάρι
Ένα φεγγάρι ολόιδιο εσύ.
Άκουγα το τραγούδι της ψυχής σου
Ένα πνιχτό ψίθυρο,
άνεμος
που φυσάει στις καλαμιές .
Σου έδειχνα τον ήλιο,
ανέτειλε στου γιασεμιού
την γλάστρα.
Τραγουδούσα,
φιλούσα την αύρα της ψυχής σου,
στο μικρό μονοπάτι της μοναξιάς.
έχει κι άλλο δρόμο
για να βρεις την χαρά
σου φώναζα.
Η ελπίδα φτερούγισε
τώρα πια ξέρω…
ξημέρωσε,
μύρισε γιασεμί.
******
Στην αγκαλιά μου το φεγγάρι
Ήταν ολόιδιο εσύ.
Μπορούσα να κάνω την νύχτα
Ατέλειωτη,
Έτσι για να κρατώ αγκαλιά
το φεγγάρι
Ένα φεγγάρι ολόιδιο εσύ.
Άκουγα το τραγούδι της ψυχής σου
Ένα πνιχτό ψίθυρο,
άνεμος
που φυσάει στις καλαμιές .
Σου έδειχνα τον ήλιο,
ανέτειλε στου γιασεμιού
την γλάστρα.
Τραγουδούσα,
φιλούσα την αύρα της ψυχής σου,
στο μικρό μονοπάτι της μοναξιάς.
έχει κι άλλο δρόμο
για να βρεις την χαρά
σου φώναζα.
Η ελπίδα φτερούγισε
τώρα πια ξέρω…
ξημέρωσε,
μύρισε γιασεμί.
******
Η εικόνα είναι απο το blog "La Bella Luna"
5 σχόλια:
Το τελευταίο σου τετράστιχο ειναι μοναδικό!
Καλημερα Αναστασία.
Πάντα ευαισθητη στη γραφη
Αναστάσία μου αυτό το φεγγάρι τι μας κάνει στα πρόθυρα του καλοκαιριού . Πραγματικά θα συμφωνήσω με τη Μαρία όλα τα λέει το τελευταίο τετράστιχο .
Φιλιά πολλά και την αγάπη μου για ένα όμορφο σκ
ένα φεγγάρι
που καθρεπτίζει πάντα
τη μορφή του...
η φωτογραφία μοναδική!
καλημέρα Αναστασία...:)
ευχαριστώ για τα γιασεμάκια που αφησατε στο κατώφλι μου. την καλησπέρα μου
Μεθυστικό..
Δημοσίευση σχολίου