Μίλα μου
Να σωπάσει η μοναξιά
Να κυλάει ποτάμι μαύρο μέσα μου.
Μίλα μου
Να ξορκίσω το κακό
Απ την κλίνη του έρωτα.
Μίλα μου
Ν αγγίξω το ανεκπλήρωτο,
Να πληρώσω το ανικανοποίητο,
Ν ακούσω ψίθυρο ελπιδοφόρο,
Καρδιάς σκίρτημα.
Μίλα μου
Κραυγή στο πέλαγος της θλίψης,
Κραυγή στο δάσος της απόγνωσης,
Κραυγή στα μονοπάτια της αγωνίας .
Μίλα μου……
Να σωπάσει η μοναξιά
Να κυλάει ποτάμι μαύρο μέσα μου.
Μίλα μου
Να ξορκίσω το κακό
Απ την κλίνη του έρωτα.
Μίλα μου
Ν αγγίξω το ανεκπλήρωτο,
Να πληρώσω το ανικανοποίητο,
Ν ακούσω ψίθυρο ελπιδοφόρο,
Καρδιάς σκίρτημα.
Μίλα μου
Κραυγή στο πέλαγος της θλίψης,
Κραυγή στο δάσος της απόγνωσης,
Κραυγή στα μονοπάτια της αγωνίας .
Μίλα μου……
4 σχόλια:
Γοητευτικό πολύ... Και πολύ ιδιαιτερη φωτογραφία οπως και ολο το blog
Απόψε μπήκα στα όνειρό σου..
Εβαλα όλη μου τη δύναμη και σε φώναξα..
Το 'ξερα πως θα μ' ακούσεις και ναι..
Εγινε κατι δυνατο και σου μιλησα..
Ενας σεισμός ταραξε το δωμάτιο κι ύστερα ανοιξα τα ματια.
Ξερω πως μετα μου μιλουσες και συ..
Σ ενιωσα πιο κοντα..
Ξερω πως θα ρθεις..
Απλα ακομη φοβασαι..
Καλημερα Αναστασία μου..
μα ως φαίνεται η σιωπή,
δεν ξορκίζει τη μοναξιά...
καλησπέρα Αναστασία...:)
Τι πιο βασανιστικό απο τη σιωπή την ίδια. Σιωπή που παίρνει τη μορφή της άρνησης, της απουσίας, της απόρριψης, του τέλους.
Είδες τι κάνει μια φωνή;
Τα φιλιά μου
Δημοσίευση σχολίου