κοιμήθηκα
έναν ύπνο βαθύ
που έμοιαζε θάνατο.
Σ αντίκρισα
γυμνό
στιλπνό
μπροστά μου
ντυμένο την δροσιά της αυγής,
ντυμένο το άρωμα της νύχτας
τα μάτια βυθίζονταν στο σκοτάδι
δεν διέκρινα τίποτε
τα χέρια μόνο κυλούσαν
πάνω κάτω στις νεροσυρμές
του κορμιού
ολοένα απομακρυνόσουν
ονειρο αλλοτινό
φαντασιά παλιωμένη
σαν να είχε κυλήσει ολάκερος
ο χρόνος του κόσμου.
ξάφνου ανοίγω τα μάτια
αντικρίζω φως
μόνο φως.
έναν ύπνο βαθύ
που έμοιαζε θάνατο.
Σ αντίκρισα
γυμνό
στιλπνό
μπροστά μου
ντυμένο την δροσιά της αυγής,
ντυμένο το άρωμα της νύχτας
τα μάτια βυθίζονταν στο σκοτάδι
δεν διέκρινα τίποτε
τα χέρια μόνο κυλούσαν
πάνω κάτω στις νεροσυρμές
του κορμιού
ολοένα απομακρυνόσουν
ονειρο αλλοτινό
φαντασιά παλιωμένη
σαν να είχε κυλήσει ολάκερος
ο χρόνος του κόσμου.
ξάφνου ανοίγω τα μάτια
αντικρίζω φως
μόνο φως.
2 σχόλια:
Όνειρο ήτανε...
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ήλιο...
Καλησπέρα.
Κι εγώ αυτό βλέπω αντικρίζοντας τα ποιήματά σου, μόνο φως!
Δημοσίευση σχολίου